Noord-Hollands Dagblad: Fanta bestellen terwijl je eigenlijk cola wilt hebben

Noord-Hollands Dagblad - 21 oktober 2021: Fanta bestellen terwijl je eigenlijk Cola wilt hebben.

Het was puur toeval dat de Amerikaanse operazanger Len Del Ferro in de jaren 70 ontdekte dat een bijzondere ademhalingstechniek het stotteren wegnam. Inmiddels wordt deze wetenschappelijk onderlegde techniek al meer dan 40 jaar toegepast bij het gelijknamige instituut.
Als Jesse Haselager negen jaar is, heeft hij al verschillende stottertherapieën gehad. Maar hij stotterde nog steeds. Hij heeft het vertrouwen in de gezondheidszorg verloren. Als zijn moeder over het Del Ferro Instituut leest, wil Jesse de kans nog een keer wagen om van dat vervelende haperen af te komen.

Haperen
„Ik wist niet wat me overkwam!”, vertelt de inmiddels 23-jarige Jesse zonder haperen. „Ik zat naast een jongen die een zin van nog geen vier woorden niet kon uitspreken. In- grid Del Ferro vroeg hem te gaan staan, en paste de techniek bij hem toe. Ik weet niet meer wat hij moest zeggen, maar hij sprak zonder één hapering die zin uit. Zijn ogen vielen bijna uit zijn hoofd van verba- zing. En bij mij ook. Het leek wel tovenarij.”

De Amerikaanse operazanger Len Del Ferro, grondlegger van het Del Ferro Instituut, ontdekte bij toeval dat door zijn specifieke ademtechniek die gebaseerd is op het correct gebruik van de middenrifspier stot- teren kon worden overwonnen.

Ernstig
„Tijdens zijn praktijk als zangpeda- goog, kwam er een tenor die ernstig stotterde langs voor zangles”, ver-telt zijn dochter Ingrid die het levenswerk van haar vader na diens overlijden heeft voortgezet. „Het is bekend dat mensen die stotteren wel haperloos kunnen zingen. We zeggen niet voor niets als iemand niet meer uit zijn woorden komt: ’Zing het maar’. Mijn vader oefende met hem de ademhalingstechniek die gebaseerd is op training van het middenrif. De volgende dag kwam hij weer en zei: ’Hoort u niets aan mij? Ik stotter helemaal niet meer’. Dat wekte de belangstelling van mijn vader. Hij verdiepte zich in de- ze materie en liet zijn hypothese, dat de middenrifspier zou moeten vibreren wanneer iemand stottert, wetenschappelijk onderzoeken. Hierdoor werd meerdere malen bevestigd dat ongecontroleerde bewegingen van de middenrifspier de fysieke oorzaak van stotteren is.”

In 1978 richt de operazanger het instituut voor stottertherapie op. Een leven van glitter en glamour achterlatend. „Hij had een nieuwe passie ontdekt. Er werd hem wel gevraagd of hij de staande ovaties niet miste en zei dan: ’Applaus is vluchtig. Als ik een kind vloeiend kan le- ren praten en weer aan het leven kan laten deelnemen, geeft mij dat veel meer voldoening’.”
Jesse uit Monnickendam is een van die jongeren die door de Del Ferro Methode van het stotteren af is gekomen. Hij heeft hierdoor een an- der leven gekregen. „Op de kennismakingsdag zat ik met één jongen van mijn leeftijd, plus een paar volwassenen. Al na de eerste dag ging het praten al beter.”

Sociaal contact
„Ik stotterde heel heftig. Er kwam geen zin zonder hapering over mijn lippen. Een gesprek met mij voeren, duurde erg lang. Het belemmerde mij enorm. Ik ging steeds meer situaties uit de weg. Bij vreemden werd het stotteren erger, die vermeed ik steeds vaker.”

Pesten
De beperking zorgt ervoor dat Jesse in zijn jonge leven al geconfronteerd wordt met pesten. „In mijn basisschooltijd werd ik zowel fysiek als verbaal gepest. ’Ga Nederlands leren joh’. Als je stottert, vertoont je gezicht grimassen. Mensen gingen me na doen. Ik had daar veel last van. Het heeft ook lang geduurd voordat ik daar overheen was. En het bleef niet bij school. Het gebeurde ook daar buiten. In Monnickendam staan een paar basisscholen dicht bij elkaar. Kinderen die na school gin- gen voetballen, kwamen van ver- schillende scholen bij elkaar op het voetbalveld. Als je sociaal contact wilt leggen, ga je toch praten. Dat is een van de dingen die een mens een mens maakt, het vermogen om te kunnen communiceren. Het lukte mij niet meer, ik werd er door mijn stotteren telkens mee geconfronteerd. Het belemmerde me steeds meer om naar buiten te gaan. Ik deed alsof ik ziek was, of verzon andere smoesjes. Als stotteraar ben je de hele dag bezig om situaties uit de weg te gaan die je onzeker maken.”

„Ik had moeite met de k-klank. De onzekerheid over die klank werd steeds groter. Als ik na het voetballen in de kantine in de rij stond om een colaatje te bestellen, was ik in mijn hoofd aan het oefenen. ‘Mevrouw, mag ik een cola, mevrouw, mag ik een cola, mevrouw, mag ik een cola’.  Als ik aan de beur was, bestelde ik een Fanta. Door de onzekerheid over die k-klank waagde ik het in een split second niet om die cola te bestellen. Ik ben naar buiten gegaan en heb geen slot van die Fanta genomen. Ik lust het namelijk helemaal niet.”

Trucjes
Na de therapie bij Del Ferro spreekt Jesse meestal zonder te ha- peren. „Waarom het daar wel lukte en niet bij al die logopedisten waar ik heb gelopen? Bij logopedie leren ze je met oefeningen trucjes aan om het stotteren te verbloemen en pro- beren ze je te leren dat je het stotteren moet accepteren. Bij Del Ferro leren ze je juist dat je het niet hoeft te accepteren omdat je ervan af kunt komen.”

Visie
„Ik hoop dat ik andere mensen help door mijn verhaal te doen. Stotteren is niets iets om je voor te schamen. Ik haper af en toe, en heb mijn momentjes dat ik stotter. Maar dat maakt me eigenlijk niets meer uit. Ik heb geleerd om me er niet meer 

druk om te maken hoe ik op andere mensen overkom. Ik zit in mijn der- de studiejaar bedrijfskunde. Onder- nemen is echt mijn passie geworden, naast mode. Ik heb besloten dit te combineren mét mijn visie op het leven die deels door mijn stottertherapie bij Del Ferro is ontstaan: je moet niet geven om wat andere mensen van je denken. We worden allemaal beïnvloed door meningen van anderen. Dat legt zo’n druk op iedereen.”

„Ik hoop met mijn modemerk ’We RuleApparel’ mensen hier bewuster van te maken. Eigenlijk is het wel grappig, de titel klinkt tegenstrijdig. WeRule geeft aan dat ’wij’ -als in de jeugd-, de toekomst hebben en daarom de leiders van morgen zijn.

Controversieel
De naam is tegenstrijdig omdat ’wij’ de leiders van morgen zijn, maar het merk gelooft in individuele onderscheiding door platform te geven aan innovatieve en controversiële ideeën en meningen. De tegen- strijdigheid (tegenstrijd zit hem dus in het wij-gevoel tegenover individuele onderscheiding, wat maakt jou bijzonder! Met dit platform wil ik een community opzetten waarin mensen veilig hun mening kunnen geven en met ideeën kunnen komen.”