Ingrid Del Ferro; Ik ben heel trots en dankbaar dat ik het levenswerk van mijn vader voort kan zetten

Mijn vader, Len Del Ferro, een groot operazanger en de founder van de specifieke ademhalingstechniek om mensen die stotteren en hyperventileren, hiervan te genezen, overleed, dit jaar exact 25 jaar geleden aan, hoe wrang: zuurstofgebrek Len Del Ferro, de man die alles weet over het belang van lucht, de man van de zang en van de ademhaling, overleed in paniek, omdat hij geen zuurstof toegediend kreeg….

Op een zaterdagochtend in mei voelt mijn vader zich niet zo goed. Hij heeft het benauwd, voelt een druk op zijn borst. Mijn broer en ik werden gewaarschuwd en wij haastten ons naar mijn vader toe. Vrij rustig zit hij op de bank in de woning aan de Apollolaan, maar de benauwdheid neemt toe en hij hoest ook wat bloed op. Een inderhaast opgeroepen arts, een invaller, maakt een hartfilmpje. Hij stelt vast dat het niet om een hartaanval gaat, maar hoogstwaarschijnlijk om een longembolie: de slagader naar de long is mogelijk afgesloten. Hij laat mijn vader direct opnemen. Ambulancepersoneel snoert hem vast op een brancard.

Mijn vader krijgt nu haast geen lucht meer. In paniek geeft hij diverse malen aan dat hij zuurstof nodig heeft. De arts zegt dat niet nodig te vinden, en het ambulancepersoneel heeft zonder zijn toestemming geen mogelijkheden om aan de wens van mijn vader te voldoen.

Hij krijgt het steeds benauwder en schreeuwt vanaf zijn brancard “I NEED OXYGEN”. Deze zin dendert na zoveel jaren nog steeds door in mijn hoofd. De tocht naar het ziekenhuis duurt lang. Mijn moeder is bij hem, houdt al die tijd zijn hand vast. Vlak voordat hij in het ziekenhuis wordt meegenomen kijkt hij haar nog een keer aan en zegt zijn laatste woorden, wanhopig, staccato: ‘I – need – oxygen.’ Nog voordat hij behandeld kan worden, stikt hij… Len Del Ferro, de man die alles weet over het belang van lucht, de man van de zang en van de ademhaling, sterft,  hoe wrang: aan zuurstofgebrek.

Op 16 mei 1992, precies 25 jaar geleden, ik was nog maar vierentwintig jaar oud, overlijdt mijn held, mijn vader en mijn beste vriend. Ik kwam onverwacht voor de keuze te staan: zijn Del Ferro Instituut sluiten, of overnemen. Om tien uur ’s ochtends overleed hij en ’s middags stonden de eerste verslaggevers al aan de deur. Wat gaat er nu gebeuren, wilden ze unaniem weten. Even dacht ik nog: we moeten stoppen. De captain, de motor is weg - het zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik heb mijn vader, toen hij net lag opgebaard, belooft dat ik zijn levenswerk; het Del Ferro Instituut, zo goed mogelijk zou voortzetten, want dat levenswerk mocht niet zomaar verdwijnen. Bovendien: hoe konden we al die mensen met een stotterprobleem in de steek laten? Er waren nog veel mensen die met de cursus bezig waren en er stonden nog velen op de wachtlijst. In de afgelopen jaren zorgde ik ervoor dat het Del Ferro instituut nog groter en succesvoller werd dan het al was. In het begin was het moeilijk, ik moest me verschrikkelijk bewijzen. Mijn vader was een zeer bekend gezicht en persoonlijkheid geweest. Gedacht werd dat de goede resultaten van zijn methode, te maken hadden met zijn charisma. Maar ik bleef trouw aan mijn belofte die ik hem had gedaan. Ik leidde verschillende docenten op, gaf zelf les, schreef drie boeken, ben directeur van twee instituten, het Del Ferro Instituut en The Breathing Academy en geniet er iedere dag van. Ik deed en doe wat ik mijn vader in 1992 heb beloofd, zijn methode verder ontwikkelen.

Ik ben heel trots en dankbaar dat ik het levenswerk van mijn vader voort kan zetten. Zijn geest leeft nog altijd in mij voort…

 All Heaven and Earth are quiet, though not in sleep, but breathless (Lord Byron).